Μαζεύω και ταξινομώ
απομεινάρια ονείρων
στον πέτρινο τοίχο της αυλής
που έκρυψα παιδί το πρώτο μου δόντι
τον πρώτο μου φόβο την πρώτη ευχή.
Εδώ,
στην άκρη της ζωής και του κόσμου
στον ίσκιο και στη ρίζα μιας ροδιάς
που κοκκινίζει τα σπυριά κατακαλόκαιρο
περιμένω
μέσα σε ανήμπορες κραυγές
με μια υπογραφή που ξεθώριασε
σε χαρτί νοτισμένο
αναπολόγητη και βουβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.