Καρτερική αναμονή στην πύλη τού θανάτου.
Γκρίζο και μαύρο σύννεφο σκεπάζει τη καρδιά σου καθώς
καμπάνες διαπερνούν το βάθος της ψυχής σου.
Στημένος κάθεσαι νωθρός στο βλέμμα του στρατιώτη
του ύπουλου κατακτητή που χει καρδιά από πέτρα
κι πέτρες όμως ράγισαν στην όψη του θανάτου
καθώς ηχούσαν οι ριπές κι λόγχες των βαρβάρων
πάνω σ ανήλικα παιδιά κ απλοϊκούς ανθρώπους.
Ο θρήνος έρχεται βαρύς στο ματωμένο χώμα
και στις καρδιές των γυναικών που μόνες έχουν μείνει.
Μες την φωτιά μοιρολογούν και πένθιμα θρηνούνε
με νύχια θάβουν τούς νεκρούς
και ποιόν να κλάψουν πρώτα..
(Ποίηση αφιερωμένη σ’ αυτούς που χάθηκαν άδικα απ’ την Ναζιστική θηριωδία.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.